Na de middelbare school is Marianne niet gelijk naar de toneelschool gerend. Ze vond dat ze eerst haar steentje aan de maatschappij op een “degelijke” manier moest bijdragen en deed de opleiding sociaal pedagogisch werk. Het vak drama zat ook in het lesaanbod. Die lessen duurde haar altijd veel te kort. Waar mede klasgenoten liever in een hoekje weg kropen stond Marianne te trappelen. Toen haar dramadocent vroeg of ze interesse had om mee te doen met zijn theatersportgroep (improvisatietheater) twijfelde ze geen moment.
Haar liefde voor improviseren is daar ontstaan.
Ze heeft de driejarige acteursopleiding “Het Collectief “ in Amsterdam gedaan. Vrijwel direct na de opleiding werd ze aangenomen bij theatergroep “Factor 1’ in Utrecht, daar heeft zij een aantal seizoenen in producties gespeeld. In deze tijd ontdekten ze hoe leuk ze het vond om theater te maken en ontwikkelde zich als regisseur.
Theatermaker
Na een stage bij jeugdtheaterschool het NKT in Purmerend is ze gevraagd om daar te blijven werken als speldocent. Met de kennis van haar theateropleiding, masterclasses, workshops en ervaring als improvisatie acteur heeft zij haar eigen stijl ontwikkeld. In haar lessen probeert ze altijd te werken vanuit de authenticiteit van de acteur. Vanuit ontspanning en geaard zijn werkt ze aan het zelfbewustzijn van de spelers op het podium.
Marianne: ‘Schaamteloos en glorieus durven falen staan bij improvisatietheater hoog in het vaandel. Ik vind dat een prachtig uitgangspunt om te leren acteren. Ik werk graag met verhalen uit het leven gegrepen en zoek de personages dichtbij de speler. Bij de theatergroep “Spelen voor je Leven” Amsterdam (theaterlessen voor mensen die met kanker te maken hebben) kan ik alle facetten van theater die ik zo mooi vind samen laten komen; samen creëren, durven falen, je ruimte durven nemen en in je kracht staan. Ik kan er enorm van genieten als ik zie dat deelnemers baat hebben bij de oefeningen die ik doe en hoeveel kracht en positiviteit er in het theatermaken schuilt’.
Actrice
Marianne is vanaf haar 7e jaar betoverd door het fenomeen theater. Ze zag haar vader in amateur theaterstukken spelen. Soms ineens met haar op zijn hoofd terwijl hij eigenlijk kaal is of dan weer in maillot en verenhoed.
Marianne; ‘Ik leefde mee, huilde en werd boos als mijn vader op het toneel een klap in zijn gezicht kreeg van een tegenspeelster. Na afloop mochten de kinderen in het decor spelen, dat was één groot feest natuurlijk. Ik heb het altijd leuk gevonden om mensen te observeren; hun maniertjes en hoe ze praten. En ik hield er als kind wel van om af en toe het middelpunt van de belangstelling te zijn. Bijvoorbeeld door grappen te maken in de klas. Als er om mij gelachen werd kreeg ik vleugeltjes.